a new journey #1

“Uzun zamandır buralardayız Alden. Yaklaşık bir yıldır bir yere gittiğimiz yok. Elimde de okumadığım kitap kalmadı. Bu gerzek uşaklar her seferinde değersiz kitapları bulup geliyorlar. Çok mu arıyorlar şunları hiç anlamıyorum.” Balder eliyle duvarın kenarındaki kitap yığınını işaret ediyordu. Düzensiz bir şekilde istiflenmiş kitapları görünce Alden kalpten gidecekti. Daha dün gece burada böyle yığın olmadığına ant içebilirdi Alden. Odayı tertemiz yapıp efendisini uyuması için yalnız bırakmıştı. Ama anlaşılan o ki, efendisi bütün gece okuyacak yeni şeyler arayıp durmuştu. Yere düşmüş ve yarı açık duran kitabın samandan yapılma sayfalarını pencereden içeri giren rüzgâr yalayıp dururken Balder üzerini giyinmek için paravanın arkasına geçti. “Alden! Bana bir kuşak versene.” Kitapları toplamak için odanın köşesine yönelmiş ola hizmetkâr, efendisinin sözünü dinleyip cilası yeni yapılmış ahşap kapılı dolaba gitti. Dolabın gıcırdayan kapaklarını aralayıp oradan mavi renkte bir kuşak alarak efendisine uzattı. Ve hızlıca kitap yığınına gidip toplamaya başladı.

“Ee, Alden? Ne diyorsun bu fikrime.” Hizmetkârının fikrinin pek bir önemi yoktu aslında. Sadece konuşmak istediği her halinden belliydi. “Siz nasıl arzu ederseniz efendim…” Çok politik bir cevap bu Alden! Paravanın arkasından gülme seslerini duyan Alden “Bir sorun mu var efendim?” diye sordu. “Yok, gayet iyiyim. Sana da iş çıkardım değil mi? İşini bitirince yolluk hazırlamaya başla. Ben de kralımla bu seyahati konuşup geliyorum. En kısa sürede yola çıkacağız…” Balder’dan ardı ardına gelen cümleler kesilince Alden işine koyuldu. Sabahın daha bu saatinden bir sürü iş birikmişti bile. Alden işlerini yapadursun Balder da babasına durumu izah etmek için odasından ayrıldı ve sarayın puslu camlarından içeri sızan ışığa meydan okuyarak yerdeki karoları bir bir döverek yürüdü.