Boris Dimitrov

Soğuk bir kış günüydü. Moskova’yı karlar kaplamıştı. Boris, otel odasındaki yeni yatağından kalkmıştı. Bu havada yatağından kalkmak içine pek sinmiyordu ancak o gün ‘’Rus edebiyatının dünyadaki yeri’’ konulu bir konferansa konuşmacı olarak katılacaktı. Hemen hazırlanıp yemeğe inmeliydi. Uykusuzluktan gözleri mosmordu. Bütün gece sadece kitap okumuştu. Boris neredeyse günün her vakti kitap okuyordu. Sosyal yaşantısı hiç yoktu. Birkaç kişiden başka arkadaşı yoktu. Ancak bu onu hiç üzmüyordu çünkü böyle mutluydu. Çocukluğunu da hep böyle geçirmişti. Okuldaki arkadaşları onla pek oynamazdı. Onun çok sıkıcı olduğunu düşünürlerdi. Sanırım en iyi arkadaşı annesiydi. Her zaman onunla zaman geçirirdi. Şimdi büyümüştü, büyük bir yazar olmuştu ama annesinin yanında olmamasından başka pek bir şey değişmemişti. Bunları düşünürken hızlıca üstünü giyindikten sonra kahvaltı için aşağıya indi. Aşağıya indiğinde yemek salonun kalabalık olmadığını sadece bir adamın yemek yediğini gördü. Uzun boylu, kıvırcık saçlı bir adamdı. Tabağına kahvaltılık bir kaç şey aldıktan sonra bir masaya oturdu ve kahvaltısını yemeye başladı. Karşı masadaki adam iri gözleriyle nedense kahvaltı boyunca Boris’e göz ucuyla bakıyordu. Boris bu durumdan biraz rahatsız oldu.

Kahvaltısını yaptıktan sonra konferansın yapılacağı yere gitmek için masadan kalktı. Masasından kalkmasıyla, diğer masadaki adamın da kalkması bir oldu. Sanki onu beklemişti. Otelin kapısından dışarıya çıktı. Yavaş yavaş karlı sokaklardan geçiyordu. Çok sıkı giyinmesine rağmen hala üşüyordu. Otobüs durağına geldiğinde otobüs daha gelmemişti. Otobüsü beklerken oturmayı tercih etti. Bankta otururken oteldeki adam yanına geldi ve Boris’in yanına oturdu. Adamın onu takip edebileceği düşündü. Ancak sonra bir rastlantı olduğu düşüncesinde karar buldu. 5 dakika geçmeden otobüs gelmişti. Adamla aynı otobüse bindiler. Boris, gidip en arkaya oturdu. Adam da Boris yanına geldi ancak oturmadı, ayakta durdu. Oysa otobüs boştu. Adam hala ona bakıyordu. İyice şüphelenmeye başladı. Otobüs Boris’in ineceği durakta durduğunda adam da onunla birlikte indi. İlk başta adamın başka bir yöne gideceğini düşündü ancak adam onun arkasından geliyordu. Arkaya bakmamasına rağmen buz tutmuş yolların geçerken yaptığı seslerden adamın geldiğini hissetmişti. Boris izlendiğini anlamıştı. Onu neden biri izleme gereğini duymuştu ki. Boris iyice korkmaya başlamıştı. Bu yüzden hızlanmaya başladı. Ancak hızlandığında adam da hızlanıyordu. Boris arkasına baktı, arkasına bakmasıyla birlikte adam cebinden bıçağını çıkardı. Bunu gören Boris birden koşmaya başladı. Boris koşmaya başladığında adam da arkasından ona yetişmek için koşuyordu ve ‘’Kaçma’’ diye bağırdı. Buzun üstünde zorlanarak koşuyordu Boris, nefes nefese kalmıştı. İster istemez yavaşlamaya başladı. Ansızın arkadan bir ses geldi. Arkasına baktığında adamın kaygan buz nedeniyle düştüğünü gördü. İlk kez buzun kayması Boris’in işine yaramıştı. Bu fırsattan yararlanarak saklanacak bir yer aramaya başladı. Arka sokaklardan birine girdi. Bir binanın arkasına saklandı. Adam elindeki bıçakla sokağa girdi. Onu arıyordu. Adam biraz bakındıktan sonra Boris’in başka bir yere gittiğini düşündü ki uzaklaşmaya başladı. Adam gittikten sonra Boris saklandığı yerden biraz bekledikten sonra çıktı. Saatine baktı, konferansa geç kalmıştı. Hızlıca konferansın yapılacağı yere doğru koşmaya başladı. Ancak zar zor koşuyordu. Yorulmuştu.

Konferans salonuna geldiğinde, herkes onu bekliyordu. İnsanlar sıkılmıştı, çoğu kişi de gitmişti. Kürsüye çıktığında herkes onu yuhalamaya başladı. Utandı, neredeyse yerin dibine girecekti. Özür diledikten sonra konuşmasına devam etti. Ancak konferans boyunca kimse onu dinlemedi. Ben olsam ben de dinlemezdim diye düşündü Boris. Çünkü bıçaklı bir adamın kendisini kovaladığını söyleseydi deli durumuna düşeceğini bildiği için gerçek mazeretini söylememişti. Konuşmasını bitirdikten sonra yine özür dileyerek konferans salonunu büyük bir hışımla terk etti. Sonra Moskova’nın karlı sokaklarında, onu kovalayan kişinin kim olabileceğini düşünerek kaldığı otele doğru yavaş yavaş yürüdü.